Autorja Lillian Fishman përcjell një fragment nga romani i saj debutues që eksploron dëshirat seksuale
Një eksplorim provokues i seksit dhe seksualitetit, “Acts Of Service” i Lillian Fishman është përshkruar si “i guximshëm dhe jashtëzakonisht seksi” (Vogue), “radikal, i guximshëm dhe gjallërues” (Sheila Heti) dhe një libër që “nuk të parapërgatit, por shkon direkt e në temë” (Raven Leilani). Kur Service95 u takua me Fishman, ndërsa ajo pranoi se romani ishte kryesisht “për një grua që përfshihet në një trekëndësh të fshehtë dashurie”, e megjithatë, ajo shpjegoi se libri ka të bëjë “me të vërtetë për natyrën e dëshirës dhe seksualitetit tani. Ai ka të bëjë me përpjekjen për të kuptuar pse duam atë që duam, duke pajtuar dëshirën me mendjen në atë se çfarë duhet të dëshirojmë dhe se si ato dëshira janë modeluar nga bota jonë sociale”. Këtu është një ekstrakt ekskluziv nga kapitulli i parë...
Në telefonin tim kisha me qindra foto nudo, por kurrë nuk ia kam dërguar ato dikujt. Fotografitë ishin mjaft standarde; trupi im pa fytyrën lundronte në pasqyrat e dhomave të gjumit dhe banjave. Sa herë që shkrepja një foto, bija në dashuri me të për një moment. Teksa qëndroja e zhveshur dhe e përkulur mbi kamerën time të vogël, ndjehesha e pushtuar nga dëshira për t’ia treguar dikujt këtë rishfaqje të re të trupit tim. Por secila foto dukej më private dhe më e pamundur se e para.
Në ato foto mund të shikoje diçka përtej dëshirës; diçka më të vështirë dhe më poshtëruese. Ndërsa laja dhëmbët ose dilja nga dushi, e vështroja trupin tim dhe e gjeja veten të pushtuar nga një ndjesi e ngutshme dhe pasive. Trupi im rënkonte se nuk po e arrija qëllimin tim. Qëllimi im ishte të bëja seks, ndoshta me një numër jashtëzakonisht të madh njerëzish. Ndoshta ishte diçka më e çmendur se kjo, që nuk kisha për qëllim ta bëja, por të ma bënin. Qëllimi i jetës sime në përgjithësi mbeti i fshehur, por arrita të kuptoja se qëllimi për trupin tim ishte i thjeshtë.
Kisha shumë frikë nga bota që të dilja dhe të bëja seks; ndjehesha shumë e rrënuar nga problemet emocionale, nga kujtimet e të dashurave idiote, nga frika e dhunës. Në vend të kësaj, i bëja fotografi të vetes. Trupi im në foto dukej mahnitës, pa defekte, shpesh në formë të harkuar si në përpjekje për t’u larguar nga korniza e fotos. Isha si një lëneshë shumë në ankth dhe e ndrydhur, me detyrën për të shoqëruar një vajzë të re që nuk mund ta kuptonte padrejtësinë e këtij shoqërimi. Një natë kur po ndihesha jashtëzakonisht e bukur, por e izoluar, vendosa t’i hedh fotot nudo në internet. Përdora një faqe interneti që fshihte emrat e përdoruesve dhe adresat e IP-së, dhe postova tri foto pa i shoqëruar me ndonjë shënim.
Mëngjesin tjetër, kur isha në tualetin e të dashurës sime, Olivia më dërgoi një mesazh. Postimi im kishte marrë kaq shumë komente sa nuk mund t’i lexoja të gjitha. Ndoshta nuk ishte për t’u habitur që asnjë nga fyerjet, vlerësimet, madje as brutaliteti i herëpashershëm i këtyre komenteve nuk më kënaqi. Anonimiteti i fotove fshihte frikën, distanca e vizitorëve ishte aq e madhe sa ndjenjat e tyre ishin të pakuptimta. E vetmja gjë që më emocionoi ishte rifreskimi i vazhdueshëm i faqes për të parë fotot që shfaqeshin herë pas here, jo më në një dosje private në telefonin tim, por në një dhomë të bardhë të përbashkët, të aksesueshme nga çdo skaj i botës.
Isha fajtore për këto gabime ndaj të dashurës sime, Romi, që dukej qartë nga fakti që rifreskoja faqen, ndërsa qëndroja fshehur në banjën e saj.
Pastruesi i fytyrës i Romit ishte vendosur mbi lavaman. Uniforma e saj e pastër e spitalit që qëndronte varur pas derës, dukej si një vizatim i dobët i një personi. Por, duke parë telefonin tim, arsyetova se fotot nuk kishin të bënin aspak me të. Ishte vetëm trupi im i shfaqur në foto dhe ai im nuk i përkiste asaj.
Romani “Acts of Service” nga Lillian Fishman është botuar nga shtëpia botuese “Europa Editions UK”
Lillian Fishman është diplomuar për “Master në Arte të Bukura” në Universitetin e Nju Jorkut, ku ajo fitoi një bursë nga programi “Jill Davis “Acts of Service” është romani i saj i parë
